Α.Τ.Ι.Α greece      Εξωγήινοι στην Ελλάδα  Στενές επαφές   ΙΣΤΟΡΙΑ UFO ΑΝΟΙΧΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

ΑγνώστουΤαυτότητος Ιπτάμενα Αντικείμενα 

Αν/ές Α.Τ.Ι.Α Ελλάδος

Η γέννηση της Ουφολογίας χρονολογείται από τις 24 Ιουνίου του 1947. 
Tότε ο επαγγελματίας πιλότος Κένεθ 'ρνολντ, πετώντας πάνω από το όρος Ράινιερ στις ΗΠΑ, παρατήρησε ένα σχηματισμό από εννέα ασημένια αντικείμενα, τα οποία αργότερα περιέγραψε ως «ιπτάμενους δίσκους». 
Όπως όμως βεβαιώνουν από τα κέντρα Ουφολογίας, «ήδη από το 1897 μιλούσαν στις ΗΠΑ για μυστηριώδη «αερόπλοια». 
Στη δεκαετία του 1930 για «αεροπλάνα-φαντάσματα», χωρίς διακριτικά σήματα και αστραφτερές ατράκτους. 
Το 1946, στις σκανδιναβικές χώρες υπήρξε πλήθος αναφορών για «πυραύλους φαντάσματα» που έπεφταν από τον ουρανό δίχως ν' αφήνουν ίχνη στο έδαφος. 
Βολίδες από τον ουρανό. Οι περισσότερες περιπτώσεις αποδίδονται σε φυσικά φαινόμενα και τεχνητές καταστάσεις. 
Οι παρατηρητές δεν ήταν σε θέση να τις εξακριβώσουν, λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών παρατήρησης ή εξαιτίας της σπανιότητας του φαινομένου. 
Πολύ σπάνιοι είναι, για παράδειγμα, οι «σφαιρικοί κεραυνοί». 
Πρόκειται για αστραποβόλες σφαίρες από ιονισμένα ατμοσφαιρικά αέρια που σχηματίζονται σε μεγάλο υψόμετρο εξαιτίας συγκεκριμένων ηλεκτρικών πεδίων. 
Πολλές φορές ο συναγερμός αφορά σε σύννεφα παράξενα φωτισμένα ή με ασυνήθιστο σχήμα. 
Ή, πάλι, πρόκειται για αντανακλάσεις του φωτός πάνω σε κρυστάλλους πάγου στην ατμόσφαιρα. 
Η πιο επιβλητική εντύπωση είναι εκείνη που δημιουργείται κατά την πτώση ενός υπερμεγέθους μετεωρίτη. 
Η βολίδα του σε σύντομο χρονικό διάστημα γίνεται μεγαλύτερη από τη Σελήνη και η μεγάλη θερμότητα που δημιουργείται λόγω της τριβής του μετεωρίτη με την ατμόσφαιρα τον καθιστά λαμπρότερο κι από τον ήλιο. 
Καθώς πέφτει προς το έδαφος το χρώμα του αλλάζει, αφού καταναλώνονται σταδιακά τα χημικά στοιχεία που τον αποτελούν. Όταν φτάσει σε ύψος 50-10.000 μ., το τείχος του αέρα και η θερμοκρασία προκαλούν το σταδιακό διαμελισμό του και την τελική έκρηξή του. 
Όμως, η φύση των Ούφο μπορεί να οφείλεται και σε ανθρώπινες ενέργειες. 
Οι Γερμανοί είχαν ξεκινήσει την παραγωγή «ιπτάμενων πτερύγων» με κινητήρες, τεχνολογία που οικειοποιήθηκαν οι Αμερικανοί.
Η επιστήμη ερευνά. 
Το 4% των παρατηρήσεων Ούφο παραμένει ανεξήγητο. 
Ο διάσημος αστρονόμος Καρλ Σαγκάν, που έγινε γνωστός για τις θεωρίες του περί ύπαρξης και άλλων κατοικημένων κόσμων, υποστήριζε ότι είναι αδύνατο να μας επισκεφτούν εξωγήινα όντα αφού οι διαστημικές αποστάσεις που πρέπει να καλυφθούν είναι τεράστιες. 
Ακόμα και το κοντινότερο σε μας αστέρι, το 'λφα του Κενταύρου, απέχει 4,4 έτη φωτός. 
Το γρηγορότερο διαστημόπλοιό μας θα χρειαζόταν 60.000 χρόνια για να φτάσει ως εκεί. Το απόλυτο όριο στο σύμπαν είναι η ταχύτητα του φωτός και κανένα διαστημόπλοιο, όσο τεχνολογικά προηγμένο κι αν ήταν, δε θα μπορούσε να την ξεπεράσει. 
Σήμερα, όμως, αρκετοί φυσικοί πιστεύουν πως ίσως υπάρχει μια «κερκόπορτα» στο πρόβλημα αυτό: 
να «σκάψουμε» ένα διάδρομο διαφυγής στο χωροχρόνο που να ενώνει δύο σημεία του σύμπαντος, όπως δύο σημεία σε μία σήραγγα. 
Η θεωρία για τους διαδρόμους αυτούς ή «σκουληκότρυπες» είχε διατυπωθεί ήδη από το 1916, από τον Λούντβιχ Φλαμ. 
Όμως μόλις πριν από λίγα χρόνια αντιληφθήκαμε πως θα μπορούσαμε να τις χρησιμοποιήσουμε για να περάσουμε από το ένα άστρο στο άλλο μέσα σε λίγες ώρες, όπως τονίζουν ειδικοί της Διεθνούς Αστροναυτικής Ακαδημίας. 
Όμως πώς είναι δυνατό να κρατήσουμε ανοιχτή μια τέτοια τρύπα, αρκετά μεγάλη ώστε να χωρά ένα διαστημόπλοιο; 
Εμείς στη Γη δε γνωρίζουμε ακόμα τον τρόπο, όμως ένας πολιτισμός πιο εξελιγμένος από το δικό μας ενδεχομένως να ήταν σε θέση να το καταφέρει. 
Μια άλλη δυνατότητα είναι αυτή του «διαστημοπλοίου Αλκουμπιέρ». 
Ο φυσικός Μιγκέλ Αλκουμπιέρ απέδειξε πως αν ήταν δυνατό σε μας να συμπιέσουμε το χωροχρόνο μπροστά από ένα διαστημόπλοιο και να τον διαστείλουμε πίσω του, τότε αυτό το διαστημόπλοιο θα μετακινούνταν σαν σανίδα του σερφ, αναπτύσσοντας μάλιστα ταχύτητα μεγαλύτερη από εκείνη του φωτός.